Köpek Dişler Rolleri ve Bozuklukları

Köpek Dişler Rolleri ve Bozuklukları

Köpek dişi, sivri şekli ve uzatılmış uzunlukları nedeniyle ağızda en çok tanınan ve en çok dikkat çeken dişler arasındadır. Köpek dişleri, kesici dişler (ağzın önündeki dar kenarlı dişler) ile küçük azı dişleri arasında bulunur.

Köpek Dişi Nedir?

Bir kişinin tipik olarak dört köpek dişi vardır: İki üst kısım (maksiller küspit olarak bilinir) ve iki alt kısım (mandibular küspit olarak bilinir). Yiyecekleri kavramak ve parçalamak için kullanılan köpek dişleri, kökleri çene kemiklerine derinlemesine batmış kesici dişlerden daha büyük ve daha güçlüdür.

Köpek Dişi Ortodontik Bozuklukları

Köpek dişi genellikle 11 – 13 yaşları arasında çıkan ön dişlerin sonuncusudur. Tek, sabitlenmiş kökleriyle eşleştirilmiş uzunlukları, ısırmanın hizalanmasının merkezinde yer alır. Herhangi bir şekil bozukluğu veya yanlış hizalama yemek yemeyi ve konuşmayı engelleyebilir. Köpek dişleriyle ilişkili iki yaygın ortodontik problem vardır:

Gömülü Köpek Dişleri

Gömülü diş, “sıkışan” ve uygun pozisyonuna çıkamayan diştir. Gömülü köpek dişleri, yirmi yaş dişlerinden sonra en sık gömülü olan ikinci dişlerdir.

Tedavi, boşlukları açmak ve uygun çıkmaya izin vermek için diş tellerinin kullanımını gerektirebilir. Diğer durumlarda, müdahale eden dişleri çıkarmak için ağız cerrahisi gerekebilir. Köpek dişi ilk ortaya çıktığında yapılırsa, dişlerin kendi kendine hizalanma olasılığı vardır. Daha ileri bir yaşa kadar tedavi edilmezse, gömülü diş olarak kalabilir ve çekim gerektirebilir.

Diş Eti Çekilmesi

Diş eti çekilmesi, herhangi bir dişin çevresinde olabilir, ancak genellikle köpek dişlerini etkiler. Bu durum tipik olarak agresif diş fırçalama, sigara, kötü diş hijyeni ve periodontal hastalık ile ilişkilidir. Ancak kısmen yanlış hizalanmış köpek dişleri de neden olabilir. Dişler çarpıksa, diş etleri zıt yönlerde gerilebilir, bu da dokunun incelmesine ve yaralanmaya karşı daha fazla savunmasızlığa neden olur. Dahası, köpek dişlerinde gözlemlenebilen yanlış hizalanmadan kaynaklı, diş fırçalamada zorlanma ve tartar birikimi de diş eti hastalığının gelişmesine yol açabilir.

Hasarı onarmak için, ağız cerrahları veya periodontologlar, dokunun ya ağzınızın başka bir kısmından ya da bir donörden alınarak, doku kaybı olan alan üzerine dikilen yumuşak doku aşılamasına yönelebilirler. İlerlemiş diş eti hastalığı durumlarında, hastalıklı dokuyu çıkarmak ve daha fazla bozulmayı önlemek için daha kolay fırçalama ve diş ipi kullanımına izin vermek için cep derinliğini azaltma adı verilen bir prosedür kullanılabilir.